Јозеф работи во сè уште најголемата оперативна мелница за жито во Будимпешта, Унгарија повеќе од 30 години. Преку ден, тој талка низ густиот слој прашина што го покрива секој агол од чудовишниот лавиринт на утробата на воденицата. Потоа, небаре нуркач, се спушта во силосите длабоки 25 метри, завиен во темнина и си ја работи својата навидум јалова задача бришејќи ја прашината. Иако белите дробови му страдаат од прашината, Јозеф никако да ја напушти воденицата. Меѓу овој човек и неговото работно место постои некаква тајна врска која го тера ноќе, од прозорецот на својата приколка, да бдее над застрашувачката бетонска конструкција. Дење, Јозеф се движи восхитувачки лесно и вртоглаво во длабочините на силосот, како да танцува или плива.