Откако шумските пожари во летото 2022 година им го исцицаа животот, дрвјата испливуваат од окер заднината на опустошените маслинови градини како призраци – јагленосани, но импозантни скелети. Нивните длабоко вкоренети, јазлести и искривени стебла и извиткани гранки сведочат за симбиозата со околината што траела со векови. Во исто време, дрвјата ја разгоруваат имагинацијата на гледачите кои потоа, во гротескните форми и шари, здогледуваат нешто сосема друго – некакви лица и фигури. Играјќи ја улогата на аниматор, режисерката ѝ вдахнува нов живот на неподвижната материја со помош на минималистички ефекти – влекач што трепка, птица што чкрапа со клунот и човек што пуши – и создава еко-хорор мета-анимација, еднакво остроумна и непретенциозно духовита, со која ѝ дава лик на климатската криза.